Net nieuw op de wereld laat op de zaterdagavond 12 februari 2022. Jochem. Ik ontmoet je als ik je in mijn armen sluit. Woorden komen niet, tranen wel en Il primo libro di canzone van Andre Falconieri danst door mijn hoofd. Deze muziek raakt de ziel van jouw dans die ik voor mij zie. Jij, mooi nieuw leven. Je bent een wonder. Welkom, lieve Jochem. Een ode.
Gisteren heb ik de documentaire A Life On Our Planet bekeken. Heldere taal van David Attenborough: “We must act.” De basis ligt bij ons als consument, kiezer, klant, inwoner. Het is aan ons.
Nu de handvatten van verankering vinden in bestuurlijke collegeprogramma’s en contracten. Er is nog steeds het gevoel van chronische onderschatting. In de gemeentehuizen en in de Tweede Kamer is er nog geen spoor van urgentie. Wij zijn met andere dingen bezig. De krantenkoppen zijn er ‘stille’ getuigen van.
Het lijkt erop dat filmmaker Attenborough met zijn statement de mediator is geworden tussen de mens en de natuur. Niet de politiek, niet de industrie, niet de banken, niet de overheid, maar David himself.
Ik heb het koraalrif – als kraamkamer van de zee -, als een permanente reminder boven ons bed gehangen. De bescherming ervan moet echt eerst, er is geen andere weg. Hier begint alle leven. Dit kan alleen door een radicale verandering, omslag en overtuiging. Nu toch maar eens een persoonlijke plan maken hoe het anders moet. David heeft mij aangespoord nu toch echt in actie te komen.
Kruf Huyssons 