Het is de liefde voor de natuur die voelbaar is. De stijl is direct, typerend voor het post-impressionisme. Je staat en voelt je in het warme mediterrane dennenbos. Elke boom heeft een eigen structuur. Een spiegel voor de samenleving. Elk van ons net even anders, maar samen een bos. Een mooie gedachte.
This incredible glicée print strictly gives a metaphorical perspective of nature finding itself in preparation for the year to come. The colourful points of growth reflect themselves in the water. Quite a romantic winter view where resilience shows itself. Go to website Rebecca Vincent.
Steriel maar avontuurlijk boslandschap. Het pad door de sneeuw leidt naar nieuwe perspectieven. En dat is spannend, altijd. Laten wij doorlopen.
Dit landschap is direct en onomwonden geschilderd. Het is erg koud. IJzig koud. Het maanlicht biedt de enige vorm van oriëntatie.
Staan wij met z’n allen nu hier, aan de rand van een bevroren bos? Het politieke landschap biedt geen bescherming en geen warmte. Het is kil, bar en boos. De kleuren van zijn vriend Matisse zijn ver weg. Het is zwart en wit dat overblijft.
Het is deze meester die het lef had te schilderen wat zijn ziel zag. De kleuren spreken de taal van zijn binnenste. In deze donkere dagen voor Kerst, als het daglicht steeds sneller achter de horizon verdwijnt, is het dit schilderij dat inspireert om naar mijn eigen – innerlijke – stem te luisteren.
De stroom aan berichten ‘over de toestand van de wereld’ is dermate dat ik mij heb gewend tot Henri. Een wijs man. Het schilderij schenkt licht. En wat voor licht. De natuur inspireert. Het bos (la forêt) vertelt haar verhaal. Luister…
Kruf Huyssons 