Badgers on a Winter’s Night

‘Badgers on a Winter’s Night’ door Lucy Grossmith

Het leven in het bos is een goed leven, zolang de mens er wegblijft. Ik wens dan ook alle bossen voor 2025 rust en ruimte, tijd om te herstellen en kans om vele wonden te helen.

Ik wens alle mensen de volgende wijsheid: “Ik geloof het niet”, zei heer Ollie zorgelijk.”Het is jullie eigen schuld bedoel ik. Ik geloof dat jullie er alleen uit kunnen komen als je het bos met rust wilt laten. Dat geloof ik.” – Marten Toonder (1971), De Kwinkslagen.

Website Lucy Grossmith.

Winter Holiday Card

Winter Holiday Card by Charley Harper (1922 – 2007)

Charley Harper is an exceptional modern artist who dedicated his paintings to the essence of wildlife. This card shows a selection of the biodiversity of animals that have to find their way in the winter forest when food is not that abundant anymore.

Survival comes with preparation, adaptation, and innovative thinking when needed. Behaviour and personal treats are key. It’s not so different from the present human world. Well, what can we learn from life in the forest? Or did we forget about it?

Wolf in a winter landscape

Wolf in a winter landscape door de Oekraïense schilder Stepan Fedorovich Kolesnikov (1879 – 1955)

Nu de winterzonnewende zich heeft voltrokken (om 10:20 uur deze ochtend) is het tijd om een ode te brengen aan de wolf. Hij wordt nu alleen maar als lastpak gezien, maar laten wij niet vergeten dat de wolf aan de top van voedselketen staat en al heel lang (en nog steeds) de onbetwiste regulator is van de natuurlijke wouden en hun ecosystemen.

De wolf is de ultieme borger van biodiversiteit. Laten wij dat niet vergeten. Zonder de wolf wordt het niks. Hij is nobel. Een ode. En… wat een fantastisch kunstwerk.

Laplanduil

Kruf, J. (2023) Laplanduil [fine art print]. Breda: privécollectie.

De laplanduil (Strix nebulosa) is een imposante jager. Ik ben een fan van uilen én van bossen. De uilen heersten over de wereldwijde wouden, zo’n 62 miljoen jaar geleden. Mensen waren er toen nog lang niet (de eerste pas 300.000 jaar geleden). Nou ja, wat een kennisvoorsprong hebben de uilen. Respect alom.

Deze uil is een wonder van wijsheid, met meer dan uitstekend dag- én nachtzicht – hij kan als het ware door de sneeuw ‘heenkijken’, dit in combinatie met zijn perfecte gehoor – om zijn prooi diep onder de sneeuw te lokaliseren. Hij heeft klauwen die werken als bankschroeven. Die komen van pas. In de uitgestrekte en besneeuwde bossen weten zij wat te doen om te overleven en vooral hoe te navigeren. Een stille ode aan dit wonder der schepping. Deze nobele en wijze vogel, die rechtstreeks afstamt van de dinosaurussen.

Als ik hem zie denk ik altijd, wij mensen komen pas net kijken. Wij denken de wijsheid in pacht te hebben, maar wat meer respect voor het leven om ons heen zou ons sieren. Een mooie Kerstgedachte. Een persoonlijke ode ook.