Tag: Bos

Het Zwarte Woud is home territory voor mij. Ik heb er gewerkt als bosarbeider én gestudeerd vanuit Wageningen University.

Als je een jaar in het bos rondloopt, voel je als het ware waarom de bomen staan waar ze staan. Je voelt de aantrekkingskracht van het licht, de kracht en rijkdom van de bosbodem en de invloed van weer en wind. Het bos is net als de samenleving. Er zijn vele parallellen. Ik weet van mijn professor Roelof Oldeman, dat het bos altijd op weg is naar zichzelf, naar de eigen ziel. Dat is de samenleving ook.

Wat een prachtige plek in het bos. Ik was er. Koud was het.

Het is het avontuurlijke dat in ons wordt losgemaakt als we onze tocht door het bos voortzetten. De ontdekking drijft ons. Spannend wordt het wel.

Maandag a.s. is zo’n dag die lijkt op dit schilderij. De ingang tot een erg donker deel van het bos. Wat staat ons te wachten? Wat komen wij tegen? Waar leidt het pad ons heen? En welke trollen, kobolten en andere snoeshanen komen wij tegen? Het bos en de natuur biedt veel metaforen met onze eigen gang en die met de samenleving.

De magie van het bos is groot als bundels van zonlicht tot de bosbodem reiken en ons pad verlichten. In mythen, sagen en gedichten zijn zij bezongen.

Mijn professor Roelof Oldeman verwoordde, op één van onze laatste tochten samen, het als volgt: “Het bos is een unieke bouwsteen in het imperium van de zon. Laten wij haar met rust laten. Zij is onderweg naar zichzelf. Zij zoekt haar ziel.”

Daar zaten wij dan, onder het kronendak. De zonnestralen verwarmden ons. Opgenomen in de magie van het bos en deel van het universum.

Een meesterwerk. De kleuren verbinden het bos via het oranje van de ondergaande zon, de groene magnetische haze met het blauw van de naderende sterrennacht.

Het verbindt ook het perspectief van alleen in het bos zijn met de stad, mijn stad, de samenleving, mijn leven in de verte. Ik sta nu hier. Er is dat gevoel van bestaan, van zijn, of tezamen van existentie én van geluk op deze koude winteravond. Ik denk terug aan mijn studietijd in het Zwarte Woud met soortgelijke momenten en de gedichten van Goethe in mijn binnenzak.

Het bos kan ons wezen wonderwel stutten en sterken. Het kan wonden helen, verdriet doen dragen en boosheid laten verdampen. Het kan ons onszelf doen herscheppen. O, het bos!

Ik koester dit kunstwerk.

Overzicht werk William Hays.

De ‘staat van alleen zijn’… Dit gevoel kennen wij allemaal. In dit werk zo prachtig verwoord. Ik moest eraan denken toen ik vertrok jaren geleden bij X, Facebook en WhatsApp. Afgesneden van duizenden contacten. Daar stond ik dan, alleen. En nu? Springlevend. Het is dat gevoel waar je doorheen moet om te ontdekken dat ‘jij, jij bent’. Pak je slee! Website Jeanne Amato.