The frosty grass shows itself in winter time in the wetlands as a collection of sticky beacons of survival. Icy sculptures on a very cold morning.
Frosty Grass
Olive Desert
I know that olives and olive oil are healthy food products and preferred by many in a variety of perfect dishes. Travelling through to this Spanish landscape though what stands out is the almost absurd dominance of the olive tree monoculture. The landscape stretches itself out as a desert, where all other life is banned. Just earth and olive trees. We know how vulnerable monocultures can be. A risky landscape.
Catch the wind
To catch the wind is an art in itself. This dune is formed by the exquisite properties of the beachgrass to survive in high dynamics and bind the grains of sand. In the background the city of Vlissingen, the city of one of my forefathers.
White cliffs of Eastbourne
The white cliffs West of Eastbourne form this quiet landscape with the grey palette of pebbles with the roaring Atlantic Ocean in the background. This seascape feels as home.
De oneindige dijk
Vandaag was ik in de beslotenheid van dit mistige landschap. Wandelend met neef Walter. De ‘Halsterse Dijk’, een monument op zichzelf. Het gebied veranderde van het zoute getijdendeel van de Zeeuwse Delta in een zoetwatergebied. De Deltawerken spreken de taal van de vooruitgang en van veiligheid. De werken waren zo nodig na de overstroming van 1953.
Veel herinneringen liggen besloten in de harten van hen die ook hier hun geliefden verloren. Die verliezen zijn ingebed in de cultuur van de gemeenschap waar ik ben opgegroeid. De lijnen van oneindigheid tonen zich, wederom, op dit moment. Het is de dijk van oneindigheid.
Hier zie ik mijzelf ook weer met mijn moeder, samen genietend van de plek, van het ravotten in het zoute zeewater. Het zoute water maakte het zwemmen lichter. Mijn vader wist als docent wis- en natuurkunde uit te leggen hoe dit allemaal werkt.
Nu bedekt het mistige landschap de warme zomerdagen van weleer. Die verre vreugde is in deze vrieskou nauwelijks voelbaar. Maar het is er nog. Ik geniet nog steeds van de moederlijke warmte en geborgenheid. Zij was de getrainde zwemster, onverschrokken en dapper. Mijn heldin. Één met de zee, met alle respect voor het leven, dat zich hier afspeelde. Hier ligt de geboorte van mijn respect voor de natuur. Oneindige herinneringen. Het is de dijk van oneindigheid.
Kruf Huyssons 