Bewustwording risico’s kan stukken beter

Financieel Dagblad & European Media Partner | Analyse Nederland 

Aandacht voor veiligheidsvraagstukken is afgelopen decennia flink gegroeid. Dat geldt echter tevens voor maatschappelijke risico’s. Ook die nemen toe.

Veiligheid en risico’s vallen onder het werkveld van de Public Risk Management Organisation (PRIMO), die in 2005 werd opgericht door Jack Kruf. PRIMO is een non profit-organisatie die zich bezighoudt met kennisdeling over belangrijke sturingsvraagstukken zoals privacywetgeving, cyber security, klimaatverandering in het publieke en sociale domein. Hele mond vol dus, maar waar het op neerkomt, is dat het internationale kennisinstituut meer aandacht voor risico’s wil krijgen bij besluitvorming.

De oprichting van PRIMO is dus al even geleden, in 2005. Vraag nu: hoe hangt de vlag er op dit moment bij? Kruf helpt ons meteen uit de droom: niet best. “We hebben sinds de oprichting hard gewerkt in een internationaal netwerk aan bewustwording, maar de publieke sector heeft erg weinig voortgang geboekt. Risico’s lijken alleen maar toe te nemen.”

Deels heeft dat gebrek aan vooruitgang te maken met een periode van grote veranderingen. De samenleving is op tal van onderdelen in transitie. Op onderwerpen als energie, klimaat, digitaal, circulaire economie en sociaal zitten we middenin een turbulentie. “Dat vereist een verandering van systeem. Bedrijven moeten anders denken en het openbaar bestuur moet toegroeien naar langere lijnen. Die lange lijnen zijn er nauwelijks. Goede besturing bedenken is een mooie uitdaging als verbanden, allianties en patronen wijzigen, maar dit vraagt van de politiek meer consistentie dan nu wordt getoond.”

Bovendien wordt het ook een grote uitdaging om hier financieel adequaat op in te springen. Neem de klimaattransitie. Er bestaan scenario’s die voorspellen dat de zeespiegel binnen enkele generaties drie tot zes meter gaat stijgen. Voor Nederland is dat slecht nieuws en een uitdaging tegelijkertijd. Dat vraagt om denken in scenario’s en financieel management met lange lijnen. Om ons land daartoe gereed te krijgen, is het komende decennium een investering nodig van tenminste 100 miljard euro, terwijl de Deltacommissie spreekt over een budget van circa 1 tot 1,5 miljard euro per jaar. “Zo staat de samenleving voor tal van risico’s waar ze financieel niet klaar voor is. Dit geldt ook voor andere transities. Die langetermijnrisico’s staan niet echt en niet uitgebreid genoeg op de politieke agenda. De overheidstekorten en schulden nemen toe, terwijl de reserves en de solvabiliteit afnemen. Een nieuwe financiële strategie in tijd van transitie, is hard nodig”, bepleit Kruf.

Alles bij elkaar klinkt dat niet echt opgewekt. We moeten in ieder geval onderkennen dat er een noodzaak bestaat om meer zorg te hebben voor de wereld. “Organisaties en bedrijfsleven dienen veel inniger te gaan samenwerken om langetermijnoplossingen daadwerkelijk gestalte te geven. Het bedrijfsleven wil best toegroeien naar bijvoorbeeld een circulaire economie, maar dat moet ingebed zijn in een structureel lange termijn politiek. Waar bedrijven echt een hekel aan hebben, is als de politiek de bakens gaat verzetten van eerder genomen beslissingen. Die lange lijn ontbreekt echt.”

Interessant in de context van Krufs reactie is ook het rapport ‘Risicomanagement voor het mkb’, dat in oktober 2016 verscheen en uit de koker kwam van NEMACC, het samenwerkingsverband van de Nederlandse Beroepsorganisatie van Accountants en de Erasmus universiteit. Een lijvig rapport, waarin in ieder geval ook wordt opgeroepen tot een vorm van bewustwording. Accountants, meldt de publicatie, hebben een rol bij het analyseren van bedreigingen die kunnen leiden tot het analyseren van bedrijfsrisico’s. Een risicodialoog met de ondernemer kan zulke aspecten expliciet aan het licht brengen. Zo heeft ook de accountant een verantwoordelijkheid om ondernemers bewust te maken van risico’s.

Feit
De mate waarin organisaties zijn voorbereid op risico’s heeft zijn dieptepunt bereikt. Snel veranderende marktfactoren, globalisering en geopolitieke onzekerheid staan bovenaan de lijstjes waarvoor organisaties het meest vrezen, blijkt uit de Global Risk Management Survey 2019. Hoewel klimaatverandering nu meer aandacht krijgt, staat het onderwerp nog niet eens in de Top 30. Organisaties zouden dit echt hoger op de agenda moeten zetten, luidt een reactie.

De lessen van Darwin

We weten dat het begrip ‘resilience’ niet van vandaag of gisteren is. Charles Darwin gebruikte het in 1859 bij zijn beschrijving van de kernprocessen van natuurlijke selectie, later door Herbert Spencer samengevat en geduid als het mechanisme ‘survival of the fittest’. Met andere woorden, de soort die zich het best kan aanpassen aan de omstandigheden overleeft en gaat door naar de volgende generatie (ronde). Is dat het in haar essentie? En geldt dat ook voor steden? Met andere woorden: de stad die zich weet aan te passen aan de omstandigheden overleeft. Of is er meer?

Julia Margaret Cameron (1869) Charles Darwin [photo]
In elk geval is resilience anno 2018, bijna 170 jaar na de publicatie van de The Origin of Species, een zoemwoord. Modieus ook. Het is geleend vanuit het Engels. Wat is de Nederlandse betekenis eigenlijk? Ik zie veel van mijn collega’s hun schouders ophalen als ik informeer naar de betekenis ervan. Bij die vraag komt er meestal een veelvoud aan antwoorden: weerstand, weerstandsvermogen, veerkracht, wendbaarheid en robuustheid zijn het meest gehoord. Maar vaak komt er ook een vragende blik of gaan de wenkbrauwen omhoog.

Wat je er precies mee kunt in de dagdagelijkse praktijk van besturen en managen is voor velen nog onduidelijk. Het begrip vliegt hoog over. Hoewel Den Haag en Rotterdam er hard aan werken om denken in resilience van de grond te krijgen. Dat is knap. Het concept en de toepassing voor de besturing van de stad is nog uitdagend. Programmasturing, dat in elk geval, maar het is meer, veel meer. Dat een andere manier is van denken, dat is wel duidelijk. Maar voor het hoe of wat is in de huidige bestuurskunde nog niet veel ruimte, laat staan binnen raden en besturen. Toch is er de krachtige notie van de noodaak om in meer samenhang te gaan sturen, het belang van strategie, scenario’s, lange lijnen, samenwerking in ketens, de waarde van crisis- en rampenmanagement als onderdeel van het geheel, van integraal, betrokken en afgestemd. Maar resilience blijft een containerbegrip voor velen en gaan er nog maar weinig echte lampjes branden.

Thinking, Fast and Slow

The mind is a hilariously muddled compromise between incompatible modes of thought in this fascinating treatise by a giant in the field of decision research.

Psychologist Kahneman positions a brain governed by two clashing decision-making processes. The largely unconscious System 1, he contends, makes intuitive snap judgments based on emotion, memory, and hard-wired rules of thumb and the painfully conscious System 2, laboriously checks the facts and does the math, but is so “lazy” and distractible that it usually defers to System 1.

Kahneman uses this scheme to frame a scintillating discussion of his findings in cognitive psychology and behavioral economics, and of the ingenious experiments that tease out the irrational, self-contradictory logics that underlie our choices.

All described factors play directly and indirectly a role in public governance. All public leaders and managers should be aware of the so thoroughly described systems of our brains and behaviour. They makes thinks clear an understandable. The book is an epiphany.

Review from New York Times: Two Brains Running.

Picture Daniel Kahneman: slate.com

Smart bees and what humans can learn from them

Thomas Seeley | Harvard Business Review.

For millions of years, the scouts in honey bee swarms have faced the task of selecting proper new homes. Evolution by natural selection has structured these insect search committees in such a way that they make the best possible decisions.

What works well for bee swarms can maybe also work well for human groups? Thomas Seeley studied them extensively.

It seems that we can learn from the bees the following the results of his studies. The list of five guidelines for achieving a high collective IQ is impressive. The guidelines maybe seems simple, but in fact they can be challenging for humans:

    1. Remind the group’s members of their shared interests and foster mutual respect, so they work together productively.
    2. Explore diverse solutions to the problem, to maximize the group’s likelihood of uncovering an excellent option.
    3. Aggregate the group’s knowledge through a frank debate.
    4. Minimize the leader’s influence on the group’s thinking.
    5. Balance interdependence (information sharing) and independence (absence of peer pressure) among the group’s members.

Read more >